Recensie: Slikken, kreng! – Pip Lou

Sommige boeken kun je moeilijk wegleggen, omdat je wilt weten hoe het verder gaat. Nu is “Slikken, kreng!” geen fictie, geen roman, maar ik kon het boek niet wegleggen. Pip Lou, pseudoniem van Malou Dusseldorp, schrijft over haar avonturen als slikexpert (zowel privé als zakelijk). Dat klinkt natuurlijk intrigerend (zeker als je man bent, zeg nou zelf, je weet wie je bent ;-)) en dat is het ook. Ik mocht van Tjeerd, de uitgever (Jalapeño Books), een exemplaar lezen en ik was daar helemaal mee in m’n nopjes. Je leest hieronder waarom.

Allereerst zijn alle exemplaren die je bij de uitgever zelf bestelt gesigneerd. En ik LOVE gesigneerde boeken. Kan dus alleen maar aanrader om het boek bij Jalapeño Books zelf te kopen (ondanks dat ik daar dan geen euro op verdien met affiliate klikjes).

Best pittig

Als de uitgever Jalapeño Books heet, mag je verwachten dat de boeken die hij uitgeeft ook best pittig zijn. Slikken, kreng! is niet anders. Het is echt een pittig boek als normaal niet van de meningen en maatschappijkritiek bent. Toch is het juist dan goed om dit boek te lezen. Grensverleggend zou je het dan kunnen noemen. Pip Lou benoemt in smakelijk beschreven situaties veel zaken die bijna elke vrouw wel een keer meemaakt. Waar je hoogstwaarschijnlijk amper twee keer over nadenkt, maar als je er wel even bij stilstaat, kun je niet anders dan denken: “huh, dit is inderdaad wel een beetje vreemd”.

Je hoeft het niet overal mee eens te zijn natuurlijk. Niet elke vrouw heeft overal evenveel last van. Ik ben het bijvoorbeeld ook niet eens met haar nogal stellige uitspraken dat de anticonceptiepil kort gezegd geen goed idee is. You do you, maar ik vind tot op heden het wel degelijk te beste optie, vooral omdat ik er vanwege mijn depressies baat bij had en het ding kon doorslikken. Zelfs mijn spiraaltje helpt voor geen meter in dat opzicht. Nu we toch zo open zijn met elkaar. Afijn, ik schreef al eens een blogpost met mijn mening over de anticonceptiepil.

Pijnlijk

Als je het boek zo leest, krijg je wel vaak de indruk dat het bestaan als vrouw, zeker als vrouw met een beetje apart beroep, best lastig is. Hoewel ik denk dat veel vrouwen geregeld moeite hebben met hun eigen vrouw-zijn, is het denk ik soms wat te boud gesteld allemaal. Maar zoals ik tegen Pip Lou herself zei op Twitter: soms moeten dingen even plat en rauw gebracht worden, choqueren, om de simpele reden dat anders niemand er wakker van schrikt. Het hele idee is dat je een beetje gaat nadenken over je eigen positie in de wereld, over hoe gek veel dingen eigenlijk zijn. Ik snap dat ook de hele kritiek van sommige mainstream hoofdredacties niet dat het boek too much zou zijn.

Sekstaboe

Het lijkt wel alsof er op veel redacties precies wordt gedacht zoals Pip Lou in haar boek schrijft: een vrouw die tekeer gaat over seks en hoe mannen de norm zijn, dat kan niet aansluiten bij onze lezers. En dat is precies een potje onzin. Schrijft een man over zijn leven met seks, drugs, rock ’n roll en is dat flink grafisch beschreven, dan wordt het boek besproken in Veronica Inside, of hoe dat programma ook heet inmiddels. Beetje schouderklopjes, beetje stoerdoenerij. En ach, wat is het toch ook een aardige man he, en zo’n topsporter. In dat opzicht zie ik ook vaker gebeuren dat vrouwen die dat doen worden weggezet als slet, aandachtstrekker, haar vrouw-zijn wordt betwijfeld en openlijk bediscussieerd, en wat dies meer zij: ze wordt niet meer serieus genomen (ha, een pun die past) met haar beroep. Wij moeten vooral brave romannetjes blijven schrijven. Men wil niet weten wat wij uitspoken na werktijd. Hypocriet natuurlijk.

Ja, in het boek worden een aantal aan seks gerelateerde situaties beschreven, zoals een uitstapje naar een parenclub inclusief bedscènes, of het ontvangen van een voorbinddildo met bijbehorende dilemma’s. Maar, het is geen porno. Maar ja, de ranzigheid van seks wordt beschreven, er is niks romantisch aan, en wat vooral wordt beschreven zijn de gedachtes van Pip Lou zelf hierover. Gedachtes die iedereen kan hebben. Dat maakt het boeiend. Joh, je kan prima even wegglijden op die scène in de parenclub als je dat wilt. Tot je daarna net zo hard in een gedachtenstroom over abortus, Ladycomp en anticonceptie wordt geflikkerd, dus het was van korte duur.

Aanrader

Dit boek is een aanrader voor zowel vrouwen als mannen. Voor mannen omdat ze over een aantal vrouwenzaken keihard de waarheid te lezen krijgen. En over hoe veel vrouwen naar mannen kijken. Dat levert geheid weer leuke gesprekken op. Wellicht levert het nog wat meer mannen op die gewoon vol zelfvertrouwen naar de drogist gaan om tampons. Overigens herkenden veel van mijn mannelijke vrienden zich niet in de vrij lompe mannen die in het boek worden beschreven. Die halen gewoon al dat spul zonder problemen. Ik ben echt gezegend.

Het moet wel gezegd dat de eerste paar hoofdstukken (voor zo ver ik hoofdstukken kon herkennen) soms een hoeveelheid redactionele foutjes bevatten waar ik niet zo goed op ga doorgaans. Dat mag in de tweede druk wel gecorrigeerd worden, want mij stoort het in mijn flow. Verwend nest, klopt.

Anders dan dat leest het extreem vlot, binnen een paar dagen had ik het uit (en dat is momenteel een unicum). Mocht iemand van een ander publicatiemedium dit lezen: stel je niet aan, regel dit boek, en publiceer een recensie erover. Reuring! Mening! Je houdt ervan! Jeweetzelf!

Nog een citaatje om het af te leren:

Ga jij het boek kopen? Of heb je het al gelezen? Laat me weten wat je vond/vindt.

*btw, liever via Bol.com kopen en mij een euro gunnen? Klik hier voor het boek*