Over smaak in je interieur valt niet te twisten?

Ik schrijf nu zo nu en dan een blog met interieurtrends en doorgaans vind ik de beschreven trends dan best nog aardig. De trends van nu zijn redelijk zacht van aard met prettige kleuren en lichte materialen. Toch realiseerde ik me dat natuurlijk niet iedereen zijn of haar interieur elk jaar omgooit en dat velen al jaren tegen dezelfde spullen en dezelfde stijl aan zitten te kijken. Dat bracht mij op het volgende: welke dingen in interieurs zouden wat mij betreft geschrapt mogen worden? Ik zie genoeg foto’s van en echte interieurs waar ik acuut van kan gruwelen. En ik ben heel benieuwd wat nu jouw absolute gruwelen zijn wat betreft inrichting van kamers!

Featured image van bedrck via Pixabay

Doorgaans heb ik zelf dit soort momenten vooral in interieurs van laten we zeggen oude mensen. Die hebben ergens 20 jaar geleden voor het laatst hun meubels nieuw gekocht en daar nooit meer over nagedacht. Hetzelfde kleedje ligt al 10 jaar over de salontafel en de eetkamerstoelen met armleuningen rollen allang niet meer soepel over de vloer. Het liefst spendeer ik zo weinig mogelijk tijd in zo’n omgeving, want het zuigt alle energie uit je. Ja toch niet dan? Of vind jij dat juist weer heerlijk nostalgisch? Ik ben heel benieuwd naar jouw interieurergernissen, drop ze in de comments!

Laat ik vooropstellen dat er niks mis mee is om lang met meubels en accessoires te doen. Ik ben er niet voor om de markt lekker te spekken en dat vervolgens elke kringloop en milieustraat vol staat met jouw oude meubels. Er zijn genoeg manieren om met weinig aanpassen toch je hele interieur anders te laten uitstralen. Een likje verf, even zelf knutselen, andere accessoires. Een lelijke bank kun je opknappen door er een gezellig kleed overheen te leggen en te spelen met kussens, een houten kast uit het jaar kruik kun je mooi schuren en in een kleurtje verven. Voorbeelden. Maar je snapt: je hoeft natuurlijk niet 20 jaar tegen dezelfde spullen aan te kijken.

Even los daarvan snap ik ook nog dat sommige mensen het gewoon niet gegeven is om een mooi en stijlvol interieur samen te stellen. Ik heb ook lang gedacht dat ik daar werkelijk geen hout van begreep. Toch lijkt het wel zo te zijn dat hoe meer je ermee bezig bent, het vanzelf ook beter werkt. Dus, niet om iemand ook maar te vertellen dat ‘ie het allemaal verkeerd heeft gedaan al die jaren, maar toch zijn er wat mij betreft genoeg dingen die je écht niet moet willen in je interieur.

Donker hol

Soms kom je huizen binnen en even bekruipt je het gevoel alsof er zo een lijk uit de kast komt vallen. Zo’n typisch donker hol met weinig licht. En dat kan komen doordat de weinige ramen hele donkere raambekleding hebben, of doordat het helemaal vol staat met donkere meubels, het rommelig is en er donkere kleuren op de muren zitten. Ik weet niet hoe zoiets ontstaat en waarom mensen er nog thuis durven komen, maar wat je ook doet: zorg dat je huis licht en open voelt. Daar word je zelf ook veel gelukkiger van. En als je écht weinig licht hebt van buiten, zorg dan op zijn minst voor lichte meubels, lichte kleuren op de muur, niet teveel rommeltjes in je huis, creëer dan zelf het licht (en dat kan ook met lichtsnoeren en daglichtlampen).

Kale bedoening

Soms kun je denken dat je alles goed hebt gedaan. Je hebt je mooie industriële kast staan, een bijpassend dressoir waar je megagrote televisie op staat, een grote leren bank met lounge-deel en 1 plant. Die kreeg je misschien van je moeder. En die zal misschien wel gezegd hebben: “dat maakt het wat huiselijker”. Mij krijg je echt niet veel sneller bedroefd dan me in een huis neerzetten waar werkelijk geen beetje persoonlijkheid in te zien is. Waar geen planten (behalve die ene) in staan, geen gezellige kaarsjes, of wat willekeurige rommeltjes. En waar vooral ook amper kleur te zien is. Ik moet zeggen dat met name alleenstaande mannen nog wel eens de neiging hebben om dan zwarte (als het kan van staal) meubels te kiezen en dan een grote leren bank (p0rnnnnooooo). Alles wat je aan accessoires ziet is dan afkomstig van zus of moeder. Of ex. Ik gun je echt wel je smaak, maar hang een foto op, zet een kaarsje neer, gooi plantjes in de vensterbank, en durf eens een gekleurd kussentje neer te leggen of wow, de muur een kleur te geven.

Overal stof

En dan bedoel ik niet per se stof als in stofkonijntjes. Hoewel je die vanzelf krijgt, als je je hele huis vol hebt met allerlei stoffen items. Uiteraard vloerbedekking. Maar ook een stoffen bank, een kleedje over elke tafel, een kleedje over het dressoir ook, stoffen stoelen rond de eettafel, dikke zware gordijnen met daaronder ook nog vitrage. Nu heb ik echt een epische huisstofmijtallergie, dus serieus mij niet bellen als je op visite wilt in een huis wat overal stof heeft hangen of liggen. Nog los van het feit dat ik me afvraag hoe je het schoonhoudt (‘niet morsen!!’), begrijp ik niet waarom je dan niet eens aan andere materialen zou denken voor de afwisseling. Shutters in plaats van vitrage, en gewoon even geen kleedjes neerleggen, en misschien leren of houten of plastic stoelen rond je eettafel? Gezelligheid zit hem niet per se in de warmte van stoffen materialen natuurlijk.

Eentonig

Zo nu en dan zie je eens huiskamers (op tv ofzo) en dan denk je: huh, was je kleurenblind toen je ging inrichten? Laten we zeggen dat er huiskamers in Nederland zijn waar je alle tinten beige wel kunt tegenkomen. Of roze. Veel extremer dan dat heb ik het zelf gelukkig niet gezien, maar er zal vast iemand zijn die alle tinten geel in huis heeft. Hoe dan? Ik kan me best voorstellen dat het makkelijk is. Als je spulletjes gaat kopen, kies je gewoon de kleur die lijkt op wat je al hebt staan. Lijkt me lekker om niet na te hoeven denken of de kleur wel precies matcht. Ik kan me alleen ook voorstellen dat je na verloop het idee krijgt dat je in zo’n sepia-gekleurd ansichtkaartje leeft. Als je dan naar buiten stapt, moet de wereld toch elke dag weer heel wonderlijk zijn? Dat er ook andere kleuren zijn. Misschien is dat ook wel wat, dat je daardoor elke dag je even kunt verwonderen. Elk nadeel heb ze voordeel.

Veel te veel

Waar ik altijd een soort bewondering en afschuw tegelijkertijd voor heb, zijn huizen waar overal open kasten of vitrines vol met spulletjes staan. Doorgaans verzamelobjecten, en dat kan gaan van theekopjes tot aan edelstenen en mineralen tot aan zout- en peperpoppetjes. In iets mindere mate bestaan er ook genoeg huizen waar ook zonder zoveel kasten met verzamelobjecten geen enkel plekje leeg is gelaten. Dat overal waar je kijkt iets te zien is, hetzij plantjes, hetzij kaarsjes, hetzij prullaria. De reden dat ik er bewondering voor heb is dat ik dan altijd bedenk: “wie stoft dit af?”. Ik durf letterlijk niet mijn vinger erlangs te halen uit angst iets te breken, maar soms zou ik dat willen doen om te testen of het echt stofvrij gehouden wordt. De afschuw komt er een beetje vandaan dat ik echt een neiging tot hoarding zie in dat soort praktijken, met het idee dat ze het nét onder controle kunnen houden. Toch dwingt dat op zichzelf ook weer een beetje respect af. Ze houden het tenminste onder controle….

Anyway, ik besef dat deze blog een beetje een aanklacht lijkt en dat ik nu nooit eens ergens binnenloop zonder een mening te hebben over het interieur. Dat is natuurlijk ook niet zo, ik hou doorgaans erg van de creativiteit waarmee huiskamers zijn ingericht en heb er oprecht veel bewondering voor hoe andere mensen dit doen. En het zegt ook zeker niets over wat je wel en niet zou mogen doen, als jij graag een donker huis hebt, echt, doe het. En als je nou eenmaal van beige houdt, ik hou je zeker niet tegen om alles in huis beige te maken. Wat jouw smaak ook is, ik ben wel benieuwd naar ben is dit: wat is jouw absolute no-no wat inrichting betreft?