Filmreview: Jumper, teleporteren op een nieuw level

Afgelopen vrijdag was ik met collega’s naar de bioscoop, alwaar ik de film Jumper heb gezien. Zoals waarschijnlijk wijd en zijd bekend, gaat deze film over een jongen (Hayden Christensen) die wanneer hij 15 jaar oud is tot de ontdekking komt dat hij zichzelf naar elke plek die hij zich kan voorstellen kan teleporteren. Interessant concept dacht ik, vast stof voor een vette film, zeker gezien het feit dat deze film van de hand van de maker van The Bourne Ultimatum komt, Doug Liman.

Maar wat een brakke film vond ik Jumper! Het begon met een half uur lang zielig verhaaltje over een jongetje dat gepest wordt op school, en dat ook nog eens terwijl hij probeert een meisje om zijn vingers te winden. Vervolgens komt hij tijdens het toppunt van alle pesterijen, wanneer hij bijna verdrinkt onder een dikke laag ijs, erachter dat hij zichzelf kan teleporteren. Mathilda (Roald Dahl) all over again! Iets andere context, zelfde idee. Dus denkt hij: nu kan ik weg uit mijn rottig leventje met een pa die nog geen knip voor de neus waard is en een ma die op zijn vijfde weggelopen is. En dan overvalt hij meteen maar even een bank. Lekker realistisch.

En dan is er nog Roland. De man die de tegenhanger van God speelt en nogal loopt te smijten met moralistische termen, maar ondertussen zelf de ruige rakker uithangt in Jumper door mensen te martelen en vervolgens met slechts een keukenmes van formaat ze even door het lichaam steekt. Nee, dán moet je het vooral hebben over ‘de God uithangen’.

Rachel Bilson daarentegen speelt een schattig lief meisje in Jumper, die na 10 jaar nog steeds haar vroegere stalker niet vergeten is, en dolbij is dat hij haar eindelijk op komt zoeken. Ze lijkt gemaakt voor zo’n rol, want ook in The OC blijft ze jarenlang achter dezelfde jongen aanhuppelen, al doet ze het daar een stuk bitchy-er.

Al met al, een cast van enigszins bij het publiek verwaterde acteurs, weinig goede specials effects en een veel te logisch verhaal voor een sci-fi triller, maken Jumper niet echt een aanrader om heen te gaan. Wel kan het leuk zijn voor een avondje vermaak thuis op de bank met een stel vrienden en een kratje bier, of vriendinnen en een grote fles rode wodka met jus.

Misschien leuker om Jumper: Griffin’s story the game te spelen, tijdens het wachten op de dvd (of de download). Met een groot scherm om op te spelen, kun je misschien beter zelf ervaren hoe het is om jezelf te teleporteren en te vechten tegen de zogenaamde Paladijnen.

Link: Siegfried’s weblog thingy over Jumper, the movie.